Het Johari venster, bedacht door Joseph Luft en Harry Ingham (1955), geeft meer zicht op je eigen kwaliteiten. Het is een 2×2-matrix – met dus vier kwadranten en twee variabelen – ‘wat weet je over jezelf en wat weten anderen over jou?’.
De open ruimte is vergelijkbaar met de known knowns van de Rumsfeld Matrix. Daar kun je vrij over spreken. De ‘blinde vlek’ is wat anderen van jou weten, maar jij niet (bewust) over jezelf. Door het vragen en ontvangen van feedback wordt die vlek kleiner en de open ruimte groter.
Iets soortgelijks geldt voor de verborgen plek. Door (zelf)onthulling wordt de open ruimte groter. In werkrelaties is het nuttig dat de open ruimten groter wordt en waardoor de realties zich kunnen verbeteren. Overigens kunnen verraad en geheimpjes verklappen ook gezien worden als vormen van onthulling, maar dat draagt weer minder bij aan een goede relaties. (Zie ook Lencioni’s piramide en Effectieve teams obv de Cubrix)
Het onbekende gebied volgt automatisch uit de 2×2 techniek maar dat maakt het niet persé logisch. Kan er wel een gebied bestaan dat voor beiden onbekend is? Wellicht het onbewuste? Ongeoefend talent? De nog niet getoonde en ontwikkelde potentie?