Warwick Model van HRM

Het Warwick-model is een HRM-model dat de samenhang tussen de externe en omgevingsfactoren in kaart brengt en onderzoekt hoe HRM zich aanpast aan veranderingen in deze factoren. Het Warwick-model identificeert en classificeert de belangrijkste trends en ontwikkelingen in de omgeving die van invloed zijn op de bedrijfsstrategie en HRM. Organisaties die een afstemming bereiken tussen de externe en interne context, zullen presteren en groeien.
Het model is omstreeks 1990 ontwikkeld door twee onderzoekers van de universiteit van Warwick, Chris Hendry en Andrew Pettigrew.

De modelstructuur is vrij duidelijk en heeft overeenkomsten met andere HRM modellen. Ook met de Cubrix zijn overeenkomsten. Ten eerste de impact van een veranderende omgeving op de organisatie, met name de strategie en de best passende organisatievorm die de ambities van de organisatie moet faciliteren.
Het model hanteert een inner en een outer context, terwijl de Cubrix alleen de externe omgeving ‘context’ noemt. De auteurs voegen ‘macro’ en ‘micro’ (macro-omgevingskrachten) toe ter voorkoming van iedere onduidelijkheid. Met de kennis van vandaag zijn de sub-items niet allemaal zo strak als bijvoorbeeld in de Cubrix geformuleerd, maar het geheel geeft een goede duiding.

Strategisch Human Resource Management
Fombrun sprak reeds van ‘strategisch HRM’ en doelde op de strategische fit tussen HRM en bedrijfsstrategie. Hendry en Pettigrew (1986) brachten vier betekenissen van Strategisch HRM naar voren:

  1. Het gebruik van planning in human resource management.
  2. Een geïntegreerde benadering van het ontwerp en de implementatie van HR-systemen.
  3. HRM-beleid en -activiteiten afstemmen op de bedrijfsstrategie van de organisatie
  4. Mensen zien als een strategische hulpbron voor het behalen van concurrentievoordeel

Nadat de bedrijfsstrategie is bepaald, wordt een HR-strategie geïmplementeerd om de gekozen concurrentiestrategie te ondersteunen.